Bakara II (ayet 11-29)

Elif, Lâm, Mîm.
Hayat, ilim, hikmet...
Yaradılışın başlamasıyla dirilen insan, ilmini hikmete çevirip Allahı her baktığı yerde görmek her işittiği seste duymak derecesine ulaşınca, yaşadığını anlar, idrak sahibi olur. İşte başındaki üç harfle dahî Kuranın mânâsını özetleyen yüce sûre BAKARA bizi tevhîde götüren, putlarımızı kırarak hakîm (hikmet sahibi) olmayı öğreten Rabbî sûredir.
Yâ-sîn ile başladığımız tefekkür yolculuğuna belki de tamamlanınca 20li ciltleri bulacak olan bu sûre ile devam etmek boynumuzun borcuydu. Zira "Sûre-i Yâ-sîn" ile aşk dolan gönüllerimizin edebi öğrenmek mecbûriyeti vardı.
Edep ise Hakktan başka hiçbir şey görmemek demektir
Hakk kulundan intikamın yine abdiyle alır
Bilmeyen ilm-i ledûnu onu abd etti sanır
Her işin hâliki oldur abd eliyle işlenir
Sanma ki onsuz Bahriyâ âlemde bir çöp debrenir
diyen kâmil insanlar gibi Allahtan emîn olarak hüzünsüz ve korkusuz bir âleme kavuşmanın yegâne yolu Kurânın tecellîsinin gönlümüzü Kadir gecesi gibi aydınlatması değil midir?
İnsân-ı kâmillerin yorumlarıyla idrâke çalıştığımız sûrenin 11. ilâ 29. âyetinin gönülleri aşkla doldurmasını, ibâdetimizi aşk yolculuğuna çevirmesini ve bizleri yaşayan Kurânlar hâline getirmesini Allâhımızdan niyâz ediyoruz.
Hürmetlerimle